Program – Uczestnicy

Problem leczenia ciężkich krwotoków ma charakter wielodyscyplinarny. Obecny jest w dziedzinach takich jak choćby intensywna terapia, ginekologia i położnictwo, chirurgia ogólna, chirurgia naczyniowa, chirurgia gastroenterologiczna, traumatologia i medycyna ratunkowa, urologia, kardiochirurgia, transplantologia, neurochirurgia czy też oczywiście choroby wewnętrzne i hematologia. Ogólnie rzecz ujmując wszystkie dziedziny medycyny, gdzie wystąpić może krwotok a tym samym konieczność pilnych decyzji klinicznych, są partnerami działalności Stowarzyszenia.

To ci profesjonaliści są najczęściej na pierwszej linii działania, choć nie oznacza to w żadnym przypadku zawężanie się to tego grona. Na nich spoczywa odpowiedzialność zawodowa oraz moralna. Częstokroć jest to ciężar ludzkich tragedii, niepowodzeń i często bezsilności. Niewątpliwie wspólnym podmiotem ich działania jest pacjent i jego rodzina, najbliżsi, a przyczyną zagrożenia zdrowia i życia- ciężki krwotok. W związku z tym można z dużym prawdopodobieństwem określić, że dotyczy to przede wszystkim lekarzy działających w specjalnościach zabiegowych.

Oczywiście nie stanowi to całości. Należy, bowiem mieć świadomość niezwykle ważnego udziału organizatorów ochrony zdrowia w tym ustawodawcy, właścicieli zakładów opieki zdrowotnej, oraz szeroko pojętego dostawcy, to znaczy producentów sprzętu medycznego, firmy farmaceutyczne, oraz oczywiście organizację publicznej służby krwi. W tym przypadku stają się oni niezwykle ważnymi uczestnikami a jednocześnie partnerami tak powstającego działającego systemu postępowania w przypadku ciężkich krwotoków.

Szczególną rolę stanowi tutaj Ustawodawca, gdyż tworzy on odpowiednie środowisko prawne, sprzyjające lub nie rozwojowi społecznemu. Świadomość skali problemu, jego wagi powinna emanować także i w Jego działaniach, co szczególnie jest znamienne podczas prowadzenia prac legislacyjnych nad prawem w ochronie zdrowia. Tworzenie dobrego prawa, to nic innego jak zmniejszanie zagrożeń i ryzyka nieskutecznego działania, co w ochronie zdrowia oznacza niwelowanie nierówności dostępu a także zmniejszanie liczby niepełnosprawności i niepotrzebnej śmierci.

Organizacja publicznej służby krwi podlega szczególnemu nadzorowi ze strony Państwa, co jest to zgodne z rekomendacjami Rady Europy. Wieloletnie doświadczenia wskazują, że taki system organizacji tej dziedziny jest bezpieczny. Oznacza to wprost, że współdziałanie z nią jest skuteczne oraz racjonalne.